پدرانه

به نام خالق مهرباني

پسرم ، پويا جان مثل برق و باد گذشت روزهايي كه آرزوي داشتنت را داشتيم تا چراغ خانه ي ما روشن

گردد .

تا تو با آمدنت جان تازه اي به روح خسته از تلخيهاي زندگي و شاديهاي زودگذر عمرمان بخشيدي

و شادي همواره با تو بودن در ما جاودانه شد .

مثل برق و باد گذشت آرزوي ديدن روزهايي كه براي براه افتادنت ، سخن گفتنت و كودكانه دويدنت

صرف كرديم ، چشم دوختيم به حركت بي اراده ي لبهايت ، گوش سپرديم به واژه هاي نامفهومت

تا آن واژه را كه انتظارش را مي كشيديم شنيديم .

تو بهترين بهانه ها را براي جشن و سرور ما به ارمغان آوردي حال آنكه در ميان تمام خنده هاي ما

صدها آرزو و دعا بدرقه راهت هست بي آنكه بشنوي و ببيني .

تو با آمدنت به من و مادرت هديه اي ارزاني داشتي كه به سبب آن من پدر و مهين مادر شد .

سپاس مي گوييم خدايي را كه تو را در ما رويانيد به اميد بارور شدن شاخه هاي محبت و دوستي

ادب و احترام ، عشق و اميد و هر آنچه نيكيست بر قامت مردانه ات دست به دامانش مي شويم .

پسرم دوست بدار تا دوستت بدارند ، شاد كن تا شادت كنند ،  دست بگير تا دستت را بگيرند و

مرد باش تا نامردي روزگار ، بر تو چيره نشود .

برايت شادماني آرزو مي كنم ،‌اما پسرم از غم و مكافات گريزي نيست ، بايد ياد بگيري نشكني ،

امروز كودكانه بر زمين مي افتي و كودكانه بر مي خيزي و شايد يك روز مردانه از پاي بيفتي ، 

بر زمين افتادن مرد سنگين است و برخاستن مرد سخت ، فراموش نكن دوباره برخاستن را و مردانه

زيستن را .

پويا جان ، دلبندم بايد بياموزي هر روز تو روز امتحاني تازه است ، پس براي موفقيت بكوش و در اين

راه پر فراز و نشيب ، من و مادرت خالصانه و عاشقانه در كنارت هستيم و مي كوشيم تا چراغ خانه ي

ما هميشه روشن باشد .